Wij zijn Elise(59) & Danny(55), en wij leven voor onze vijf schatten van honden. Tot januari 2024 waren ze met zes. Maar onze oudste, Gizmo, hebben we spijtig genoeg over de regenboog moeten laten gaan. Allerlei kwaaltjes staken plots de kop op, en hij had geen eervol leven meer. We hebben toen de harde beslissing moeten nemen om onze vriend te laten gaan. Maar hij wordt zeer zeker NOOIT vergeten !!!

In 2012 was hij onze eerste doggie, een Kooikerhondje. Gizmo er het gekomen om het verlies wat te verzachten door het overlijden van onze zoon.

Een jaartje later kwam Daffy de Biewer York erbij. Want Elise had geen hondje meer bij haar op schoot. Gizmo was wat meer naar mij toe getrokken.

In de zomer van 2016 waren we terecht gekomen op een hondencamping, en daar hebben we het ras Nova  Scotia Duck Tolling Retriever ontdekt.

Gizmo en Daffy waren geen waterratten, ze hebben er een hekel aan. En op die camping zagen we "De Toller" constant in en uit het water rennen...plezier dat hij had. En er waren trouwens nog Tollers op de camping. Dat wilden we ook...een hond die het reuze vindt in het water. De Toller met zijn dubbele waterbestendige vacht, en met zwemvliezen aan zijn voeten....dat kon niet anders dan een wezen zijn dat zich thuis voelt in het water.

En enkele maanden later hadden we onze Toivo. Maar....hij gaat in het water tot zijn buikhaartjes nat worden....en verder niet haha. Volgens mij is het bang gemaakt door Gizmo en Daffy over het water :) Maar we houden toch ook zielsveel van hem hoor.

En toen is het helemaal ontspoort haha. Januari 2018 is er nog de Boomer, Fluffy genaamd bij gekomen. 

In september 2018 is Snowy, het Vlinderhondje de roedel komen vervoegen.

We gingen normaal niet meer uitbreiden. Maar er was nog een plaatsje vrij op onze zetel, en in ons hart héél zeker. Daarom is er nog maar pas in oktober 2022 ZaZoe bij gekomen. Hij is een kruising tussen een Eurasiër en een Australische Shepherd.

Het waren zes reuen, nu nog vijf. Tot ons hart misschien weer gaat roepen om terug een nummer zes te hebben...wie weet.

Door enkele jaren onze vakantie te kiezen in chalets, in vakantiehuizen, op campings met de mobilhome, en op parken hebben we in juli 2019 uiteindelijk onze eigen chalet gekocht. En omdat we het onze houten huisje is, noemen we het liever onze "Lodge".

Een prachtig en degelijk bouwwerkje dat door de vorige eigenaars werd gerenoveerd. En Hans had heel zijn leven als bouwondernemer gewerkt, dus hij wist hoe iets deftig moest opgebouwd worden. En zijn lieve vrouw Lona hielp het huisje door de jaren heen verder perfect in orde te houden. Wanneer nodig kreeg het hout een nieuw laagje bescherming.

Met een klein beetje spijt in het hart hebben wij de chalet van hen overgenomen. Ze wonen namelijk nogal hoog in Nederland, en wilden wat meer tijd spenderen met hun kleinkinderen.

En wij gaan dit ook zo verder doen gelijk zij deden.

Deels maken we zelf gebruik van het huis, maar we willen ons ook toeleggen om gasten een fijne vakantie te bezorgen.

Met de ervaring die we opgedaan hebben op al deze vakanties, hopen we U goed te kunnen verzorgen bij Hakuna Matata. Je ziet wat goed gedaan is, en je struikelt ook over de dingen je anders zou doen. Wel, dat laatste gaan wij proberen dat U geen dingen vindt die U anders had gedaan.

De naam hebben we gekozen omdat Toivo onze kleine leeuw is, die altijd het hoogste punt van de omgeving gaat opzoeken om te kunnen regeren over de roedel. En vooral omdat het letterlijk betekend "Geen Zorgen".

En dat hopen wij dat U in onze Lodge hebt.

Of toch zeker dat U al de zorgen van de dagelijkse sleur even kunt vergeten.